2010 yılında İstanbul’daki Fatih Üniversitesi’nde rektördüm. Üniversitemizin yıl sonu değerlendirilmeleri ile ilgili  önemli bir toplantımız vardı. Toplantı esnasında bir arkadaşımız, “Salvador‘dan bir üniversite (Evangelica Üniversitesi) rektörü, aynı üniversitenin mütevelli heyet başkanı ve yanındakilerle beraber bir heyet, şu anda üniversitemizi ziyarete geldiler. Sizi de ziyaret etmek istiyorlar, ne yapalım?“ diye bana sordu. Bu ziyaret randevusuz idi ve bizim de o günkü planlanmış programız çok yoğundu. Ama bir diğer taraftan da dünyanın bu kadar uzak bir ülkesinden meslektaşlarımız gelmişti. "Çok meşgulüz, görüşemeyiz" gibi bir duruma da girmedik. Toplantımıza biraz ara verdik ve öğretim üyelerimizle birlikte misafirlerimizi karşıladık. Karşılıklı görüşmelerimizden sonra öğle yemeğini birlikte yedik. Üniversitelerimiz arasında  anlaşmalar imzaladık. Kendilerine üniversitemizi ve ülkemizi hatırlatacak hediyeler takdim ettik.

Aradan bir veya iki yıl geçmişti. Biz de, kardeş üniversitemiz olan Evangelica  üniversitesini iade-i ziyaret için üniversitemizden ve iş dünyasından bir grupla Salvador’a gittik. Benim çok kıymetli dostum Evangelica Üniversitesi Mütevelli Heyet Başkanı Mauricio Estrada, rektör ve yanındakiler havaalanında bizi karşıladılar. Ellerinde büyük bir pankart vardı ve Türkçe  olan pankartta “Türk dostlarımız, Salvador’umuza hoşgeldiniz" diye yazılmıştı. 

İnsanlık adına eğitim başta olmak üzere, değişik konularda o insanlara yardımcı olabilmek için Türkiye’den dünyanın pek çok ülkesine giden arkadaşlarımız vardı. Ama nedense Salvador'a gidilememişti. Bizden daha önce bu ülkeye gelip, bu üniversitenin yetkilileri ile tanışan arkadaşımız Mustafa Bey de bizim heyetimiz içindeydi. Ona bu Türkçe yazıyı nasıl yazabildiklerini sordum. O da  “bana maille Türkçe olarak bu yazıyı nasıl yazacaklarını sormuşlardı. Ben de onlara bu şekilde yazmıştım “dedi. 

Hepimiz çok duygulandık. Bizi kardeşleri gibi ağırladılar. Üniversiteye gittik. Birlikte toplantılar yaptık. Salvador‘nun önemli yerlerini birlikte ziyaret ettik. Ertesi gün dostum Mauricio Estrada ,eşi, çocukları ve üniversitenin yetkilileri ile birlikte öğle yemeğini yedik, onlarla da tanıştık. Akşam yemeğinde de yine ailecek geldiler, rektör de geldi. Yemekten sonra gece gece 12’ye kadar değişik konularda sohbet ettik. 

Ertesi gün sabah erken uçağımız vardı. Onlar gece otelden ayrılırken “lütfen siz gelmeyin, biz havaalanına kendimiz gideriz” dedik. Ama hepsi tekrar bizi uğurlamaya sabahın erken saatinde otele gelmişlerdi. Ben uçağa bindiğimde, hüngür hüngür ağladığımı hatırlıyorum. Çünkü onların bizi ağırlamaları ve uğurlamaları ne güzel ve sıcak bir insani davranıştı. O gün için onlarla bu güzel ilişkileri devam ettirebilecek arkadaşlarımız maalesef yoktu. O gün bugün ne Salvador‘u ne de bu dostlarımızı unutmadık. Düzenli haberleştik. 

Ben Amerika’daki North Amerikan Üniversitesine geldikten sonra, burada yaptığımız uluslararası toplantılarımıza onları da davet ettik. Onların üniversitelerinden rektör ve öğretim üyeleri geldiler. En son olarak da iki gün önce yaptığımız toplantıda yine onların üniversitesinden gelenler vardı. 

13 mayıs pazartesi akşamı kardeşim gibi sevdiğim Mauricio Estrada’nın vefat ettiğini, rektör Prof.Cristina bana mesajla bildirdi. Eşinin ve kızının telefon ve mailini sormak için telefonumu tekrar açtığımda, Cristina’nın bana bunları zaten göndermiş olduğunu gördüm. 

Siz kıymetli eşi, sevgili kızı, damadı ve torunlarınıza taziyelerimi iletiyorum. Sizlere de sabır, sağlık, esenlik, değerli kardeşim Mauricio Estrada’ya da Allah’tan rahmet diliyorum.

Sizler ve bizler inanan insanlarız. İnsanı yaratan Allah, öldükten sonra öbür alemde onu tekrar diriltecek ve o alemde yakınlarımızla, sevdiklerimizle ve dostlarımızla görüşme şansımız olacak. Yeter ki biz bu dünyada Allah’a verdiğimiz sözü tutalım, başka insanların haklarını yemeyelim, her zaman herkese iyilik yapmaya gayret edelim. Çünkü o alem sonsuz , ebedi ve geri dönülmez bir alemdir.

Şimdiye kadar doğup da ölmeyen kimse olmamıştır. Bizler de insan olduğumuza göre bizler de tabii ki vakti gelince öleceğiz. İnşallah ahirette sevdiklerimizle tekrar birlikte olacağız. 

Dostum ,kardeşim Mauricio Estrada’nın ölümünü siz de bu şekilde değerlendiriyorsunuzdur. O çok güzel bir insandı. Çok az görüştük ,ama kalpten kalbe çok güzel yollar kurduk onunla. 

Güzel ve iyi niyetlerle oluşturulmuş olan bu yollarda ondan sonra sizlerle birlikte yürüyeceğiz, birbirimizi daha iyi tanıyacağız, çocuklarımız, torunlarımız birbirleriyle tanışıp bu dostlukları devam ettirecekler. 

Lütfen birbirimizi unutmayalım, birbirimizi takip edelim. Sizler buralara gelin, bizler de sizleri ziyaret edelim, dostum ve kardeşim  Mauricio Estrada’yı da mezarında birlikte ziyaret edelim. 

Allah  ona sonsuz rahmetiyle muamele etsin.

Zaman faktöründen dolayı cenaze törenine gelemediğim için kusura bakmayın. Tören esnasında lütfen benim de yanınızda olduğumu unutmayın.

Tekrar hepinize selam ediyor, sizleri Allah’a emanet ediyorum.

Bu düşüncelerimi Google translate‘le İspanyolca‘ya ve İngilizceye çevirip gönderiyorum. 

Hoşçakalın, Allah’a emanet olun, en kısa zamanda görüşmek dileğiyle.