Son nefesler
“Senden başka kimsem yok
Kolum yok kanadım yok
Hâlimi soranım yok
Yalan dünyada..” diyordu bir şarkıcı bir şarkıda.
Bugün bir kere daha hissettim yalnızlığı..
ta iliklerimde.
Birini ziyarete gitmiştim.
“Geliyorum” demiştim.
“Çok yaklaştım, birazdan oradayım” da demiştim.
“Vardığımda orda olmazsan da hemen giderim” demiştim.
Gittim.
Yoktu.
Bekledim.
Gelmedi.
Yine bekledim.
Yine gelmedi...
“Geliyorum hemen” de demedi.
Ayrıldım.
Ne kadar yalnız olduğumu hissettim bir kere daha.
Ve nedense “sevilmediğimi” düşündüm.
Ve hatta “önemsenmediğimi”.
Aradı hemen sonra.. açmadım, açamadım.
Mesaj attı.. bakmadım, bakamadım.
Kırılmıştı yüreğim.
Sadece değer verdikleri bu kadar kırabilirmiş yürekleri...
hâlâ öğreniyorum.
Bir hırsız zalimin,
bir alçak millet düşmanının,
binlerce masumun katilinin,
bir şantajcı şerefsizin,
bir cehennem odununun
lain şeytanın iki ayaklı bir emir erinin dağıttığı hayatlarımız,
parçalanan yüreklerimiz,
silinen hatırlarımız,
yok edilen geçmişlerimiz bir yanda..
hiç arayıp sormayan,
aramaya sormaya dahi korkan,
beraber attığımız kahkahaları, dertleşmelerimizi, beraber döktüğümüz gözyaşlarını, gezmelerimizi, yemelerimizi-içmelerimizi..
yani hayatımızı bölüştüğümüzü
neredeyse inkar edip her şeyi “küllenmeye” bırakan “dostların”
suskunluğu bir yanda..
bir yanda da,
tarafından sevildiğini sandığın kimselerin umursamazlığı,
sevgiyi, “özledim”i, arayıp-sormayı çok görüşleri.
Allahım;
nasıl bir yalnızlık..
nasıl bir boğulma hissi..
nasıl bir sevgi açlığı..
nasıl bir çile..
ne yaman bir imtihan.
Ya Râb,
ne zaman gülecek yüzlerimiz,
ne zaman bitecek gönül sızılarımız,
ne zaman dinecek göz yaşlarımız,
ne zaman dinecek bunca acı.
Âkif'in îmanı gibi olsa îmanım,
ben de haykıracağım..
lakin korkuyorum;
“Yâ Râb, bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı?
Mahşerde mi bîçârelerin, yoksa felâhı!
Nûr istiyoruz... Sen bize yangın veriyorsun!
'Yandık! 'diyoruz... Boğmaya kan gönderiyorsun!”
Medet ya Râb medet.
TAŞKIN DERYÂDİL
twitter: @taskinderyadil
03 Eyl 2018 10:34
YAZARIN SON YAZILARI
