EDİRNE (A.A) - Gökhan Balcı - Trakya Üniversitesi (TÜ) Tıp
Fakültesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ercan
Abay, Kimyevi maddeye kolay ulaşabilen anestezi hekimlerinin intihar oranı, tıp
uzmanlık dallarındaki meslektaşlarına göre daha fazla dedi.
Prof. Dr. Abay, AA muhabirine iş ortamında oluşan yoğun stresin zaman içinde
hassas eğilimli depresyon ve akabinde intiharla, yaşama son vermeyle
sonuçlanabildiğini söyledi.
Son yıllarda artan çalışma saatlerine rağmen hekimlerin mesleklerini icra
etmek için yoğun çalıştıklarını ifade eden Abay, doktorlarla ilgili gerçeğe
dayanmayan şikayetlerin hekimler için kırıcı olabildiğine dikkati çekti.
Hekimlerin hasta ve hasta yakınlarının şiddetine maruz kaldığına işaret eden
Abay, Hastalar ve yakınları, kendilerine sağlık veren kişiye şiddet
uygulayarak, sağlık sisteminin işleyişiyle ve kendi sağlıklarıyla oynuyor diye
konuştu.
-Depresyon, intiharı getirebiliyor-
Çalışma saatleri artan, maddi durumları kötüye giden, hastaların
psikolojik ve fiziksel şiddetine maruz kalan hekimlerin depresyona girip
intihar girişiminde bulunabildiğini belirten Abay, Çaresiz kaldığını düşünen
hekimler, böyle bir yola başvurabiliyor. Kimyevi maddeye kolay ulaşabilen
anestezi hekimlerinin intihar oranı, tıp uzmanlık dallarındaki meslektaşlarına
göre daha fazla. Geçmişte iki yıllık sürede 10 anestezi hekiminin hayatına son
verdiği bilinmektedir şeklinde konuştu.
Abay, sürekli kapalı ortamlarda çalışan ve hastaların yaşam mücadelesini
takip eden hekimlerin, özellikle anestezi hekimlerinin hastanın yaşamı sona
erebilir endişesiyle büyük stres altında olduğunu, iş yükü daha fazla olan
hekimlerde depresyonla birlikte tükenmişlik sendromunun daha kolay oluşabildiğini
vurguladı.
-İyileştirme şart-
Hekim intiharlarının önüne geçilmesi için bir takım iyileştirmeler
yapılmasının şart olduğunu bildiren Abay, sözlerini şöyle tamamladı:
Bir hekim dünya ortalamasına göre 48 saat çalışırken, Türkiyede bu
rakamın 55-60 saatlere kadar çıktığını görüyoruz. Bu sürenin düzenlenmesi
gerekiyor. Her önüne gelenin doktorları haklı ya da haksız yere şikayet ettiği
mekanizmanın gözden geçirilmesi, hekimlerin maddi durumlarının iyileştirilmesi
gerekiyor.
Radyoloji bölümlerinde görevli bazı hekimler, ekonomik nedenlerle, daha
fazla döner sermaye almak için radyasyon izinlerini kullanmayarak fazla
radyasyona maruz kalıyor. Bunların dikkate alınması gerekiyor. Hekimler intihar
ettiğinde sağlık problemleri (bedensel ve ruhsal) nedeniyle depresyona girip
intihar etmiş olabileceklerini düşünmenin yanı sıra, intiharların sosyal
nedenlerinin de ayrıntılı bir şekilde araştırılması lazım.
Yayıncı: Kemal Kaymak