Sakarya'da eşi tarafından terkedilen diyabet hastası bir kadın biri akdeniz anemisi olan iki çocuğuyla zor şartlarda yaşam savaşı veriyor. Çalışamadığı için çoğu zaman aç kaldıklarını anlatan çaresiz anne, gözyaşları arasında yetkililerden yardım beklediklerini ifade ediyor. Adapazarı Evrenköy'de oturan, ileri düzeyde şeker (diyabet) hastası olan Maviye Yanık (40) akdeniz anemi hastası oğlu Sezer (15) ve kızı Damla (13) zorlu şartlarda hayatta kalmaya çalışıyor. Dört sene önce eşi tarafından terk edilen ve iki çocuğuyla ortada kalan Maviye Yanık hasta olması sebebiyle çalışamıyor. Hiç bir geliri olmayan aile bakımsız bir evde 200 TL'ye kirada oturuyor. İki çocuğu da okula giden anne, çocuklarını okula aç gönderdiğini, zaman zaman iki gün aç kaldıklarını anlatırken gözyaşlarına boğuluyor. Kirayı ödeyemediği için ev sahibinin evden çıkarmak istediği aile kış ortasında sokakta kalmaktan korkuyor. Adapazarı Kaymakamlığı ise aileye ayda sadece 60 lira yardımda bulunuyor. AÇ KALDIĞIMIZ GÜNLER ÇOK OLUYOR Maviye Yanık, en çok çocuklarının aç yatmasına gözyaşı döküyor. Yanık, "Aç kaldığımız günler çok oldu. Kurtlu makarna pişirip de yediğimiz günleroldu. Birisi bir şey verirse çocuklarım o gün yiyorlar. Gelmezse aç kalıyoruz. 2 gün aç kaldığımız zamanlar oluyor. Çaren yok. 4 yumurta 1 TL Bazen bunu bile alamıyoruz. Çocuklarım okula aç gidip aç geliyor." diyor. En büyük isteğinin çocuklarını aç kalmaması ve kömürlük gibi de olsa kira vermeyeceği bir ev olduğunu belirten Yanık ağlayarak şöyle konuşuyor: "Birisi getirmeyince kira veremiyorum. Bunalım geçiriyorum. Çocuklarım olmasa yaşamak istemiyorum. Kızım marketin çöpünden yiyecek topladı. Bu beni çok üzdü. İnsan gibi yaşamak istiyoruz. Çocuklarıma 50 kuruş harçlık veremiyorum. Okula aç gidip aç geliyorlar. Evden de bir şeyde veremiyorum. Herkesin çocuğu peynir, zeytin kahvaltı yapıyor. Benim çocuklarım okula aç gidiyor. Bu sabah hiçbir şey yemedik." 2 YILDIR KONTROLE GİDEMİYOR Oldukça başarılı bir öğrenci olan ve teşekkür belgesi alan 8. sınıf öğrencisi Sezer Yanık'ta tavanı akmayan, kapısı olan ve soğuk olmayan bir evde oturmak istediğini kaydediyor. Hastalığına teşhisin 2006 yılında konduğunu, en son 2008 yılında kontrole gittiğini ifade eden Yanık, "O günden bu yana aynı ilacı kullanıyorum. Annem imkansızlık sebebiyle beni doktora götüremiyor. 2 yıl önce 57 kiloydum. Kortizonlu ilaç yüzünden şimdi 91 kilo oldum. Yürüyemiyorum. Tekerlekli sandalye ile dolaşıyorum." diye konuşuyor. Aileye bir miktar yakacak , gıda ihtiyacını karşılayan Sakarya Kanser Hastaları Derneği Başkanı Nihal Akar ise, ailenin çok önemli ihtiyaçlarını olduğunu vurguluyor. Akar, kendi imkanlarınca bir şeyler yapmaya çalıştıklarını ancak bunun yeterli olmadığını getirerek yetkililere şu çağrıda bulundu: "Ailenin durumu çok kötü. Şaşırdığım durumlar var.Yaşadıkları ev 200 TL kira. Burada kediyi bıraksanız yaşamaz. Sağlıksız bir ortam. Hiçbir gelirleri yok. Bunlar ne yiyecek, ne içecek şaşırmış durumdayım. Bu gün bir şeyler yapmaya çalışacağız. Ama yeterli değil. Bizim de imkanlarımız belli. Damla marketin çöpünden sadece turp bulmuş. Bir dolap var bozuk içi bomboş. Bir anne olarak yüreğimiz sızlıyor. 'Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir' sözünü unutmamamız lazım. Dünyaya yardımcı olmaya çalışan bir toplumuz. Ben buradan muhtara da sesleniyorum. Sadece muhtaçlık belgesi vererek görev yapılmaz. Lütfen yardımcı olalım. İlgili yerlere birlikte gidelim. Bu aileye bir ev bulunsun."