İlahiyatçı yazar Dr. Ali Demirel Samanyoluhaber.com'daki yazılarında okuyuculardan gelen soruları cevaplıyor . 

Bu soruyu bize Barış Bey sormuş:

Her şeyden önce kendisini insanlığın ihyasına adamış adanmış bir ruhun hayatında ümitsizliğe, karamsarlığa yer yoktur. Bize düşen üzerimize düşeni yaptıktan sonra her zaman derin bir teslimiyet duygusuyla Hakk’ın takdir ve teveccühlerini aktif bir sabır içinde beklemektir. 

Şu hususları bir kere daha hatırlayalım isterseniz:

Bazen bu yolun yolcuları, kendi güç, kuvvet ve kabiliyetlerini her şey sayıp onlara güvenme gafletine düşeceklerinden veya düşme durumunda bulunduklarından Cenâb-ı Hak onları şirke düşmekten koruma adına her isteyip dilediklerini hemen vermez ve onların yüzlerini tevhide çevirir. 

Bazen de her şey yerli yerinde olmasına rağmen diriliş erlerinde tam bir teveccüh olmayabilir; işte böyle bir durumda Cenâb-ı Hak, onları değişik baskı, saldırı ve tazyiklere maruz bırakarak, kendine yönelmeleri ve O’na içlerini dökmeleri için belli bir süre onların gayretlerine aynıyla cevap vermez. 

Bazen netice gecikebilir!

Bütün bu hususların yanında, bu yoldaki hasların hamlardan ayrılması, zalim ve mazlumun da toplumun her kesimi tarafından bilinip tanınması çok önemlidir. Rabbimiz bazı meseleleri zamana bırakarak, mühlet vererek ak-kara birbirinden ayrılacağı, âlim-âmî herkesin nerede durduğu/duracağı belli olacağı ana kadar herkese bir zaman verir; dolayısıyla netice de biraz gecikmiş olur.

Sebep ne olursa olsun bize, kurallarına göre ve hikmet dairesinde vazifemizi yapıp ötesini Allah’a havale etmek düşer. Her hizmet eri bilmelidir ki, o, Allah ve Resûlü’nün çağrısına icabet ettiği takdirde Cenâb-ı Hak da ona diriliş yollarını gösterecek ve onun dökülüp yollarda kalmasına asla meydan vermeyecektir.